ساعت 7:30 بود که بعد از یک صعود و فرود نفس گیر به قله طلا و بعد از 12 ساعت کوهپیمائی وقتی به پای میدل باس رسیدیم راننده یک ون هراسان خود را به ما رساند و اعلام کرد که مسافران آن هنوز برنگشته اند که شامل 8 نفر خانم و یک آقا بوده است
وقتی این را شنیدیم دقیقا” متوجه شدیم که وقتی ما برای صرف ناهار و استراحت توقف داشتیم از کنار ما عبور کردند و تنها چیزی که به ذهن ما رسید اینکه مسیر را گم کرده اند
با تمام جاهایی که به ذهن ما رسید تماس گرفتیم هلال احمر بسیج منطقه لیدر های محلی ولی متاسفانه همگی اعلام کردند که هیچ گونه امکان حضور در منطقه را در ان شرایط ندارند
تنها امید در ایحا نیروهای خود گروه ما بودند که همگی خسته و کوفته امگان بازگشت دوباره به کوه را نداشتند
خلاصه بعد از مشاوره با دوستان 2 نفر از جوانان گروه اعلام امادگی کردند که دوباره برای جستجو به کوه بر گردند
دو نفر آقایان کامران کیهانی و احمد خوشنویسان با سرپرستی آقای ناصر علیکاهی راهنمای محلی که از آغاز برنامه گروه ما را به خوبی هدایت و راهنمائی کرده بود مجدد به کوه برگشتند
دوستان گروه کوهسار با تمام اصرای که قبل از این اتفاق برای رسیدن به تهران داشتند و حتی یکی از آنها حتما باید خود را به فرودگاه امام می رساند با کمال حوصله و صبر فقط انتظار پیدا شدن این افرادرا می کشیدند و همگی فقط نگران بودیم و احتمالات مختلف را مرور می کریم که در صورت پیدا نشدن ممکن است چه اتفاقاتی برای آنها بیفتد تا آنکه حدود ساعت 9:30 بود که راهنمای محلی تماس گرفتند که این افراد را در دره نیی پیدا کرده اند و در حال بازگشت هستند شادی وصف ناپذیری دوستان را فرا گرفت و به ناگاه همگی کف زدند و سوت کشیدند و فریاد شادی سر دادند و خلاصه حدود 2 ساعت نگرانی و دلهره و اضطراب پایان یافت و چند دقیقه بعد همگی این عزیزان در صحت و سلامت به ما رسیدند
در اینجا تذکر این نکته را یاد آور می شوم که همیشه پایان داستان به این خوشی نیست و در کوهستان اکثر حوادث در اثر گم کردن مسیر اتفاق می افتد وجا دارد به افرادی که بدون توجه به شرایط کوهستان سرنوشت خود را به افراد بدون تجربه و بدون شناسنامه کاری می سپارند اهمیت موضوع را یاد آور شوم که ممکن است اولین اشتباه آحرین اشتاه باشد
با آرزوی سلامتی برای همه کوهنوردان عزیز
محمد مظلومی
